بنفش تر از هفتمین رنگین کمان

 هو الحق

 در آن دم...

 که غم...

 به عشق...

 فرمود...

 سکوت...

 و عشق کرد،سجود...

 و این بود هبوط...

 بالاخره...

 قصه ی من هم به پایان رسید...

 زیاد بالا و پایینش نکن...

 قصه ی من...

 قصه ی عشق...

از روز ازل دروغ بود...

 دوغ بود...

 چند روزیست چشمانم سنگینی میکنند بر وجود غم...

 حیف...

 حیف از وجود تو...

 حیف از وجود من...!